روش‌های گویا نمودن زبان دعا در کودکان دوره ابتدایی برپایه نعمت‌های حسی در صحیفه سجادیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

طلبه سطح 4حوزه علمیه یزد، مدرس دانشگاه فرهنگیان کرمان

چکیده

ارتباط آگاهانه با خداوند در قالب زبان دعا، از جمله موضوعاتی است که توجه به آن در آموزش و تربیت کودک ضروری است. پژوهش حاضر با هدف ارتقای کیفیت آموزش دعا و روشمندسازی آن برای کودکان دوره ابتدایی انجام شده است. به همین منظور، با در نظر گرفتن مراحل رشد این کودکان و درک آن‌ها از مفهوم دعا، تلاش شده است تا روش‌هایی پویا برای بیان مفهوم دعا پیشنهاد شود. این روش‌ها با الهام از ادعیه صحیفه سجادیه و بر پایه کشف تحلیلی گزاره‌های دعا، استنباط شده‌اند. مهم‌ترین این روش‌ها عبارتند از: سیر از کلی به جزئی، ارتباط‌بخشی توصیفی، تصویرسازی ذهنی، تشبیه حسی، شکرگزاری با تضاد، و مشاهده تجربی کارآیی و کارکرد نعمت‌ها. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که این روش‌ها، با تمرکز بر نعمت‌های حسی و تقویت تفکر خلاق در کودکان و تمرین زبانی آن‌ها، نه تنها در گویایی زبان کودک مؤثر است، بلکه به تدریج توجه او را به ارتباط بین نعمت و نعمت‌دهنده معطوف می‌کند، تا ارتباطی عمیق‌تر با خداوند برقرار کرده و زبان دعای خود را غنی‌تر و گویاتر سازند.

کلیدواژه‌ها