2
استادیار، گروه آموزش معارف اسلامی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
10.48310/qej.2024.16773.1031
چکیده
روش تربیت صحیح از جمله مهمترین مسائل نظامهای آموزشی میباشد. یکی از روشهای تأثیرگذار که کمتر مورد توجه مربیان و اندیشمندان تربیتی قرار گرفته است: مفهوم «تربیت جهشی» است. مفهومی که در کنار تربیت مرحلهای قرار گرفته و دلالت بر تسریع در مراحل تربیت دارد، بهگونهای که گاه گذران این مراحل، قابل مشاهده نیست و در زمانی کوتاه و در جریان تحولی عظیم صورت میگیرد. لزوم پرداختن به چنین روش تربیتی در عصر حاضر و با توجه به سرعت روزافزون انباشت اطلاعات، ضروری مینماید و با یافتن عوامل مؤثر بر چنین پدیدهای میتوان در جهت همگام شدن تربیت و پیشرفت سریع جهانی قدم برداشت. لذا این مقاله در پی آن است که به تبیین مفهوم و عوامل مؤثر بر تربیت جهشی بپردازد. بدین منظور از روش تحلیل محتوای کیفی به شیوهی استقرایی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سه دسته عوامل درونی، بیرونی و موقعیت تحول در جریان تربیت جهشی مؤثر هست. سن، عوامل وراثتی و روحیات فردی از جمله عوامل درونی و محیط، عوامل فرهنگی -اجتماعی و استفاده از نماد از جمله عوامل بیرونی و همچنین وجود فشار در موقعیت تحول از جمله سازوکارهای این نوع تربیت در موقعیت تحول میباشند.
کشانی, مهدیه و کافی موسوی, اباذر . (1402). گذری بر «تربیت جهشی» به عنوان رویکردی نو در تربیت. دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 6(12), 117-139. doi: 10.48310/qej.2024.16773.1031
MLA
کشانی, مهدیه , و کافی موسوی, اباذر . "گذری بر «تربیت جهشی» به عنوان رویکردی نو در تربیت", دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 6, 12, 1402, 117-139. doi: 10.48310/qej.2024.16773.1031
HARVARD
کشانی, مهدیه, کافی موسوی, اباذر. (1402). 'گذری بر «تربیت جهشی» به عنوان رویکردی نو در تربیت', دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 6(12), pp. 117-139. doi: 10.48310/qej.2024.16773.1031
CHICAGO
مهدیه کشانی و اباذر کافی موسوی, "گذری بر «تربیت جهشی» به عنوان رویکردی نو در تربیت," دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 6 12 (1402): 117-139, doi: 10.48310/qej.2024.16773.1031
VANCOUVER
کشانی, مهدیه, کافی موسوی, اباذر. گذری بر «تربیت جهشی» به عنوان رویکردی نو در تربیت. دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 1402; 6(12): 117-139. doi: 10.48310/qej.2024.16773.1031