عفاف و حجاب در متون مقدّس و با تأکید بر قرآن کریم

نویسندگان

1 استادیار دانشگاه فرهنگیان استان قم، پردیس حضرت معصومه علیه السلام

2 معارف اسلامی، دانشگاه فرهنگیان، قم، ایران

10.48310/qej.2020.3490

چکیده

«عفاف»‌ و «حجاب»، واژگانی مقدس و نام آشنا در ادیان الهی ، به ویژه آیین اسلام هستند و از دیرباز مورد توجه مفسران، محدثان، تاریخ نگاران، جامعه شناسان و سایر اندیشمندان بوده‌اند. این دو واژه، افزون بر این‌که ریشه در شرع دارند، امری فطری بوده و مورد پسند روح پاک طلب آدمی هستند. با بررسی واژگان عفاف و حجاب می‌توان دریافت که رابطه‌ی این دو،  به لحاظ منطقی، «عام و خاص مطلق» است؛ یعنی هرچند ممکن است برخی از با حجاب‌ها عفیف نباشند، ولی هر عفیفی حتما با حجاب است. به دیگر سخن، هر آن‌که عفیف‌تر و از درون پاک‌تر باشد، خود را بیشتر به حجاب و پوشش، مقید می‌داند. با توجه به بررسی های انجام شده در قرآن کریم و کتاب مقدس، فرضیه این پژوهش به اثبات رسید که همه ادیان الهی به عفاف و حجاب اهمیت بسیار داده‌اند و احکام متعددی برای ان وضع کرده‌اند. در قرآن کریم هم که برترین و ماندگارترین آیین نامه الهی است، عفاف و حجاب، جایگاهی بس بالا و والا دارد و کامل ترین و جاودانه ترین آیین نامه‌ها و فرمان‌ها به منظور حفظ حجاب و عفاف و جلوگیری از ابتلا به گناهان مخرب شخص و جامعه آمده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که جلوه‌های حجاب و عفاف در قرآن کریم در چهار سطح پوشش، نگاه، گفتار و رفتار مطرح شده است.

کلیدواژه‌ها