1
دکتری تخصصی جامعه شناسی، استادیار دانشگاه فرهنگیان قم پردیس حضرت معصومه (س)
2
دکتری علوم اجتماعی دانشگاه تهران
3
کارشناسی ارشد آموزش ابتدایی و کارمند آموزش و پرورش شهرستان بردسکن
10.48310/qej.2019.3422
چکیده
در برنامههای نظامآموزشی، آموزش قرآن همواره مورد توجه بوده است. مدارس قرآنی به همین منظور و با هدف ارتقای امور دینی، فرهنگی و تربیتی دانشآموزان ایجاد شده است. در این مقاله، کوشش شده است با رویکرد تحقیقی طرحهای آزمایشی کلاسیک، تاثیر آموزشهای مدارس قرآنی بر مهارت روخوانی فارسی دانشآموزان دوره ابتدایی بررسی، تحلیل و ارزیابی شود. بدین منظور، شهر بردسکن به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد و دو گروه از دانشآموزان مقطع ابتدایی این شهر به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل، انتخاب شدند. قبل از برگزاری کلاسهای آموزشی و بعد از آن، آزمونی در زمینه مهارتهای قرآنی در بخشهای مختلف از هر گروه به عمل آمد؛ با این تفاوت که دانشآموزان گروه کنترل، در این کلاسها حضور نداشتند. یافتهها حاکی از آن است که دورههای آموزشی یادشده، بر مهارت روخوانی درس فارسی دانشآموزان ابتدایی تاثیرگذار است. روشهای آماری شامل میانگین و انحراف استاندارد، نمودارهای شبکهای، آزمونهای ناپارامتری و به ویژه تحلیل کوواریانس در این نتیجهگیری مورد استفاده قرار گرفت.
ایرانی, یوسف, ضرغامی, حسین, & ضرغامی, حسن. (1398). بررسی اثربخشی آموزشهای مدارس قرآنی بر مهارت روخوانی فارسی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس شهر بردسکن. دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 2(3), 31-48. doi: 10.48310/qej.2019.3422
MLA
یوسف ایرانی; حسین ضرغامی; حسن ضرغامی. "بررسی اثربخشی آموزشهای مدارس قرآنی بر مهارت روخوانی فارسی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس شهر بردسکن". دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 2, 3, 1398, 31-48. doi: 10.48310/qej.2019.3422
HARVARD
ایرانی, یوسف, ضرغامی, حسین, ضرغامی, حسن. (1398). 'بررسی اثربخشی آموزشهای مدارس قرآنی بر مهارت روخوانی فارسی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس شهر بردسکن', دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 2(3), pp. 31-48. doi: 10.48310/qej.2019.3422
VANCOUVER
ایرانی, یوسف, ضرغامی, حسین, ضرغامی, حسن. بررسی اثربخشی آموزشهای مدارس قرآنی بر مهارت روخوانی فارسی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس شهر بردسکن. دو فصلنامه مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن وعترت, 1398; 2(3): 31-48. doi: 10.48310/qej.2019.3422